Onze zoektocht naar duurzaamheid

Ik vertelde er al iets over maar heb ik hiervoor een verklaring? Is het de leeftijd - we worden steeds een dagje ouder? Zit onze sterk veranderende wereld er voor iets tussen? Of is het de verantwoordelijkheid om een aantal kleine afstammelingen met de juiste waarden de wereld in te sturen?

Wat de oorzaak ook moge zijn, een tijdje geleden voelde ik de noodzaak om aroma te “hertekenen”. Al klinkt dit alsof we alles van tafel zouden vegen, maar niets is minder waar. We zijn wie we zijn en dat zijn we nog steeds. Misschien was het moment gewoon daar om hiermee bewuster om te gaan?

Dat bracht me op een maandagmiddag voor mijn samenwerkers met een sterk pleidooi om resoluut te gaan voor bewust en duurzaam ondernemen, in al zijn facetten.

Ik zette mijn overtuiging kracht bij door de meest vooruitstrevende communicatiebureaus inzake duurzame communicatie naar voren te schuiven. De manier waarop ze communicatie zien als een tool om te strijden voor een betere en mooiere wereld voelde aan als thuiskomen. Je moet weten dat ik al geruime tijd worstel met de combinatie marketingcommunicatie en duurzaamheid. Begeven we ons niet in een sector die per definitie het begrip consumeren verheerlijkt en stimuleert? Steeds meer verkopen is toch vaak de boodschap, niet? De consument overtuigen van de noodzaak van een product of dienst. Ja, dat is de economie. Groeien betekent vaak alleen maar meer winst. Maar is dat zo? Kan groeien niet meer dan alleen geld gedreven zijn? Je gaat me niet horen zeggen dat er geen centjes nodig zijn, maar enkel “money driven” lijkt me weinig van waarde, niet?

Maar hoe ga je hier dan mee om als communicatiebureau?

Het team vond zich uiteraard in deze, misschien wel sterke sensibiliserende, boodschap die ik bepleitte. Niet onlogisch want we zijn namelijk gewoon wie we zijn, maar zoals ik van hen zou verwachten, werd er heel bewust omgegaan met mijn vurig pleidooi. Heel wat kritische vragen werden geformuleerd. Gaande van het kantoorgebouw en de auto’s die een stuk meer ecologisch kunnen, over hoe dragen we nu al bij tot het grotere geheel, tot de producten die we onze klanten adviseren. Misschien was de belangrijkste vraag dus wel: mogen we onszelf wel een duurzaam bureau noemen? Wat is dat dan, duurzaam? Wanneer mag dit? En moeten ook onze klanten al duurzaam zijn? Ik had kunnen weten dat met bureaus die doordrongen zijn van duurzaamheid als inspiratie, de lat heel hoog lag. Niet min dus, deze “identiteitscrisis”.

De faalangst sloeg wat toe. Was het een brug te ver? Konden we dit wel waarmaken? Waren we voldoende op de hoogte? Durven we dit aan? Wat doen we met al die werkpunten binnen aroma, maar ook op persoonlijk vlak? En wat met onze klanten? En geeft het feit dat er waarschijnlijk nog veel werk aan de winkel is ons minder het recht om mee te willen gaan voor een betere wereld? De drang te voelen om mee te willen bijdragen aan meer verdraagzaamheid, gezonder leven en zelfs anders consumeren?

Er werd gediscussieerd, er waren momenten van bezinning, we stelden onszelf en elkaar 101 vragen. We kwamen uiteindelijk tot 1 conclusie: niks doen is geen optie. 

We kunnen ons niet laten tegenhouden door de vraag of we wel of niet het recht hebben om onszelf te profileren als een bewust en duurzaam communicatiebureau. We zullen grote en kleine stappen zetten. We zullen kritisch stilstaan bij wat ons pad passeert. We zullen ons steentje bijdragen, elke dag, klant en opdracht opnieuw. En wat verwachten we van onze klanten? Vooral de wil om bewust en kritisch stil te staan bij hun onderneming, merk, product en de communicatie. Ze dragen respect en het zoeken naar creatieve oplossingen hoog in het vaandel. Ze willen samen een positieve impact maken.

Mogen we onszelf dus ooit een duurzaam communicatiebureau noemen? Misschien verkies ik zelf liever een bewust communicatiebureau, meer bewust omgaan met de dingen zou ons allemaal al een hele stap in de goede richting helpen.

O ja, moest je je afvragen wat de foto van het boekje hierbij staat te doen? Dat is dus een stapje in de goede richting. Ik had het genoegen om vorige week een zeer boeiende lezing bij te wonen van Karine Van Doorsselaer. Ze is hoofddocente Materialenleer en Ecodesign aan de opleiding Productontwikkeling van de Universiteit Antwerpen. Haar uiteenzetting over de niet te onderschatten rol van de consument in de klimaatverandering was “mind blowing”. Ze roept op om kritisch en met kennis van zaken te beoordelen wanneer we iets aankopen. Meer bewust consumeren dus.

Benieuwd wat onze drijfveer is? Bestudeer gerust onze missie, visie en waarden. Wil je weten welke stappen we bij aroma nog zullen ondernemen? Blijf op de hoogte via onze blog, social media of nieuwsbrief.